Vanuit de pastorie – week 45

Afgelopen zondag ging de preek over “genoeg”. Een gemeentelid belde mij op naar aanleiding van deze preek en vroeg of ik even langs kon komen. Toen ik op bezoek kwam vertelde zij dat zij aan het denken was gezet over het onderwerp “genoeg”. Zij had bedacht dat zij eigenlijk wel genoeg had en was daar ook heel dankbaar voor. Zij wilde graag van haar overvloed delen en daarom gaf zij mij een envelop met een groot bedrag daarin voor kerk en diaconie om op die manier ook anderen te laten delen van wat zij uit Gods hand had mogen ontvangen. Ik merkte dat het haar, maar ook mij vreugde gaf om zo na te denken over en te danken voor wat zij had ontvangen en wilde delen en doorgeven. Delen wordt zo vermenigvuldigen! Wiskundig klopt dat niet, maar vanuit het geloof is het een kostbare waarheid.
Vanuit het verleden zijn voornamelijk ouderen gewend om ouderling of predikant een gift mee te geven voor kerk of diaconie. Doordat bijna alles tegenwoordig digitaal gebeurt, wordt dat toch ook wel minder. Het is soms echter wel weer mooi als dit gebeurt, omdat deze giften iets symboliseren van het denken aan, maar ook bidden voor de gemeente en voor de mensen in nood.
We zien dankbaar terug op de diensten van Dankdag. Mooi en belangrijk om zo samen te komen op zo’n doordeweekse dag.
Helaas kon het geplande bezoek aan het museum over Thomas à Kempis niet doorgaan omdat ds. de Jong te maken had met een luchtweginfectie. Gelukkig gaat het inmiddels wel weer de goede kant uit.
Welkom zondag in de kerk. De scriba van de landelijke kerk gaf aan dat het wat hem betreft goed is om de dienst te verzuimen en mee te lopen met de klimaatmars in Amsterdam. Nu denk ik dat het goed is om oog te hebben voor Gods schepping. Ik denk echter dat het toch in de eerste plaats belangrijk is om God te dienen in onze psalmen, liederen en gebeden en vraag mij af of demonstreren nu zo’n goede weg is om Hem te dienen en te eren. Er zijn op dit moment meer dingen om aandacht voor te vragen. Denk aan wat er allemaal aan de hand is in en rond Israël. Het lijkt mij vooral heel goed om daarin aanhoudend te bidden! Laten we het niet in de eerste plaats van onze menselijke acties verwachten, maar van de God die deze gebroken wereld in Zijn handen houdt.

Hartelijke groet, ds. Gert-Jan Codée