Vanuit de pastorie – week 25

Vorige week had ik donderdagavond en vrijdag een conferentie in Groningen bij de vestiging van de Protestantse Theologische Universiteit. Hoofdspreker was daar de socioloog Hartmund Rosa, die heeft geschreven over onze tijd die zich kenmerkt doordat alles versnelt. Kijk naar alle digitale ontwikkelingen maar ook naar allerlei andere ontwikkelingen. De remedie die haar daar tegenover stelt noemt hij “resonantie”. Als we niet oppassen gaat alles langs ons heen en resoneert/landt er niets. Wij hebben dit woord resonantie in de conferentie op verschillende manieren overdacht, want is dit niet precies waar we op hopen in de verkondiging/prediking? Dat er iets landt in de harten van de hoorders? Rust, tijd en aandacht is belangrijk, maar daarnaast zit er ook iets ongrijpbaars in. Uiteindelijk hebben we daarin ook Gods Geest nodig zodat we gegrepen worden door een lied, een tekst, een woord en ons leven daardoor een andere richting krijgt.

Het overdenken van het gedachtengoed van bovengenoemde Hartmund Rosa gebeurt ook door de Amerikaanse schrijver Andrew Root, die mooie dingen heeft gezegd over het “wachten op God”, met die titel is laatst een boek van hem verschenen. Hij geeft aan dat het belangrijk is om te leren wachten/te verwachten. Wij kunnen niet alles organiseren maar zijn aanvankelijk van God zelf die werkt, op Zijn tijd. Hij geeft aan dat in een tijd van secularisatie (waar Charles Taylor uitgebreid over schrijft) het nodig is om te wachten op God. Het sluit wel mooi aan bij waar we het laatst over hadden in de dienst over Jakobus 4 en 5.

Zondagmorgen hoop ik voor te gaan in IJsselstein. Ik mag daar een goede vriend en collega ds. M. van der Zwan bevestigen tot predikant van de Hervormde Gemeente in IJsselstein. Hij heeft mij bevestigd toen ik predikant werd in Maarssen. Wij kennen elkaar nog vanuit de studietijd in Leiden. Mooi om dit te mogen doen.

Afgelopen week was de eindpresentatie van onze Naomi. Daarmee is zij geslaagd voor de bachelor Interieurarchitectuur aan de Artez, hier in Zwolle. Van dichtbij hebben we meegemaakt hoe zij daar hard voor heeft gewerkt en zijn dankbaar dat ze dit mooi heeft mogen afronden. Ze hoopt verder te gaan aan de Academie van Bouwkunst in Rotterdam.

Er zijn meer ouders die meegeleefd hebben met hun kinderen rond de eindexamens. Niet alleen voor de kinderen zelf, maar ook voor (groot) ouders en familie een spannende week. Zeker in dit soort momenten merk je weer dat je niet alles zelf in handen hebt! We mogen in alles ons leven en het leven van allen die ons lief zijn in Gods handen neerleggen.

hartelijke groet, ds. Gert-Jan Codée