God vergeet niet

Woensdag, 1 februari, was het 70 jaar geleden dat de watersnood­ramp ons land teisterde. Als je in Zeeland spreekt over ‘de ramp’, denkt iedereen aan de overstroming van 1953. De natuurramp die in ons land – niet alleen Zeeland! – zijn weerga niet kende. 1836 mensen kwamen om en daarbij ook duizenden dieren! Via de media zagen we waarschijnlijk allemaal de beelden van de chaos en ontreddering die de stormramp over grote delen van ons land bracht. Het zijn traumatische beelden.
Op 29 januari 1953 werd bij mij thuis een zusje geboren. Dus twee dagen voor de ramp. Wij woonden aan de voet van de duinen van Zoutelan­de. Het water stond heel hoog, maar Walche­ren liep niet onder water. Dat was wel gebeurd in 1944, toen opzette­lijk de dijken gebom­bar­deerd werden.Het waren spannende dagen voor ons gezin.  Al was de zee dichtbij, wij waren veilig. Hoe anders was dat bij anderen. Ik denk aan het verhaal dat ik hoorde over een vrouw die in een gehucht op Schouwen in de nacht waarin het vrese­lijk stormde, ook een kindje ter wereld bracht. Ze werd gehol­pen door buren want een dokter kon pas laat komen. En toen het water kwam, moest zij met haar pasgeboren baby’tje naar de zolder worden gebracht. En later op het dak van het huis veiligheid zoeken. En toen gebeur­de het allerergste, door de kracht van de wind en de golven stortte het huis in. En de arme vrouw, met haar baby in haar armen, dreef weg op het dak, haar einde tegemoet. Samen met haar pasgeboren kindje kwam ze om in de golven. ‘Dat vergeet je nooit meer’, zei de mevrouw, die als meisje het had zien gebeuren. ‘Ik moet altijd nog denken aan dat dekentje. Dat was het laatste wat we van haar zagen’.
Hebben niet veel mensen in hun ellende gebeden? Tot God geroepen om uit­komst? Vast en zeker!
Bijzonder vind ik dat in de Bijbel zelf, in psalm 77:10, de vraag klinkt: Heeft God vergeten genadig te zijn?
De psalmdichter blijft echter – ondanks alles – geloven dat God genadig nabij is.

Ontvangt u allen hartelijke groeten,
Ds. H. de Jong